Inleiding tot kredietscores

Afgeleid van een analyse van iemands kredietdossiers, zijn kredietscores voornamelijk gebaseerd op kredietrapporten, die meestal afkomstig zijn van kredietbureaus (Equifax, 2016). Kredietverstrekkers, zoals banken en creditcardmaatschappijen, gebruiken kredietscores om te bepalen of ze in aanmerking komen voor leningen, rentetarieven en kredietlimieten, met als uiteindelijk doel verliezen als gevolg van oninbare vorderingen te beperken (Federal Reserve, 2007). Bovendien zijn kredietscores niet exclusief voor banken, aangezien andere organisaties, waaronder mobiele telefoonmaatschappijen, verzekeringsmaatschappijen, verhuurders en overheidsdiensten, vergelijkbare technieken gebruiken in hun besluitvormingsprocessen (Consumer Financial Protection Bureau, 2017). Met de toenemende prevalentie van digitale financieringsmaatschappijen worden ook alternatieve gegevensbronnen gebruikt om de kredietwaardigheid te berekenen (Wereldbank, 2018).

Factoren die van invloed zijn op kredietscores

Verschillende factoren dragen bij aan de bepaling van de kredietscore van een individu, wat een cruciaal element is bij het beoordelen van de kredietwaardigheid. Een primaire factor is de betalingsgeschiedenis van het individu, die goed is voor ongeveer 35% van de totale score. Dit omvat de stiptheid en consistentie van rekeningbetalingen, evenals eventuele achterstallige betalingen of wanbetalingen op leningen en creditcards. Een andere belangrijke factor is het kredietgebruik, dat verwijst naar het deel van het beschikbare krediet dat door het individu wordt gebruikt, goed voor ongeveer 30% van de score. Een lagere kredietbenuttingsgraad heeft over het algemeen de voorkeur, omdat dit wijst op verantwoord debiteurenbeheer.

Bovendien wordt ook rekening gehouden met de lengte van de kredietgeschiedenis, die ongeveer 15% van de score uitmaakt. Een langere kredietgeschiedenis met een positief trackrecord is gunstig voor de kredietscore. Bovendien dragen de soorten krediet die in gebruik zijn, zoals hypotheken, autoleningen en creditcards, bij tot 10% van de score, aangezien een diverse kredietportefeuille het vermogen aantoont om verschillende vormen van krediet te beheren. Ten slotte vormen recente kredietvragen en nieuwe kredietrekeningen de resterende 10% van de score, waarbij meerdere vragen of nieuw geopende rekeningen mogelijk duiden op financiële problemen of een hoger risico (Reserve Bank of Australia, 2014; Europese Centrale Bank, 2018).

Kredietscoremodellen en -methoden

Er worden verschillende kredietscoremodellen en -methoden gebruikt om de kredietscore van een persoon te berekenen, elk met zijn eigen unieke benadering voor het beoordelen van kredietwaardigheid. Logistische (of niet-lineaire) waarschijnlijkheidsmodellering is een veelgebruikte methode voor het ontwikkelen van scorekaarten, omdat het de waarschijnlijkheid van een gebeurtenis evalueert op basis van meerdere variabelen. Andere krachtige alternatieven zijn MARS (Multivariate Adaptive Regression Splines), een niet-parametrische regressietechniek die complexe relaties tussen variabelen kan modelleren; CART (Classification and Regression Trees), een op een beslissingsboom gebaseerde methode die gegevens recursief splitst in subsets op basis van specifieke criteria; CHAID (Chi-kwadraat Automatic Interaction Detection), dat chi-kwadraat-tests gebruikt om significante interacties tussen variabelen te identificeren; en willekeurige bossen, een ensemble-leermethode die meerdere beslissingsbomen construeert en hun output combineert om de voorspellingsnauwkeurigheid en controle-overfitting te verbeteren (James et al., 2013; Hastie et al., 2009). Elk van deze methoden biedt duidelijke voordelen en beperkingen, en de keuze van het model hangt af van de specifieke vereisten en doelstellingen van het kredietscoreproces.

Kredietscores en kredietverleningsbeslissingen

Kredietscores spelen een cruciale rol bij kredietverleningsbeslissingen, omdat ze een kwantitatieve maatstaf zijn voor iemands kredietwaardigheid. Kredietverstrekkers, zoals banken en creditcardmaatschappijen, gebruiken kredietscores om het potentiële risico te beoordelen dat gepaard gaat met het lenen van geld aan consumenten en om verliezen als gevolg van oninbare vorderingen te beperken (Wikipedia, nd). Door kredietscores te evalueren, kunnen geldschieters bepalen wie in aanmerking komt voor een lening, de in rekening te brengen rentevoet en de in te stellen kredietlimieten (Investopedia, 2020). Dit stelt hen in staat om klanten te identificeren die waarschijnlijk de meeste inkomsten zullen genereren, terwijl het risico op wanbetaling wordt geminimaliseerd.

Bovendien zijn kredietscores niet beperkt tot traditionele bankinstellingen. Andere organisaties, zoals verzekeringsmaatschappijen, verhuurders en overheidsdepartementen, gebruiken ook kredietscoretechnieken om weloverwogen beslissingen te nemen (Wikipedia, nd). In de afgelopen jaren zijn digitale financieringsmaatschappijen en online geldschieters alternatieve gegevensbronnen gaan gebruiken om de kredietwaardigheid te berekenen, wat het belang van kredietscores bij kredietverleningsbeslissingen verder benadrukt (Wereldbank, 2018).

Kredietscores in verschillende landen

Kredietscores werken anders in verschillende landen, als gevolg van de unieke financiële systemen en geldende regelgeving. In Australië wordt kredietscore algemeen aanvaard als de primaire methode om kredietwaardigheid te beoordelen, waarbij logistieke kansmodellering de meest populaire manier is om scorekaarten te ontwikkelen (Equifax, 2016). Oostenrijk hanteert daarentegen een systeem van zwarte lijsten, waarbij consumenten die hun rekeningen niet betalen, terechtkomen op zwarte lijsten van verschillende kredietbureaus (Oostenrijkse Wet op de gegevensbescherming, nd). Braziliaanse kredietscore daarentegen is relatief nieuw en is geëvolueerd om te lijken op het systeem in de Verenigde Staten, met scores variërend van 0 tot 1000 (Serasa Experian, nd; Boa Vista, nd; SPC Brasil, nd). Deze variaties in kredietscoresystemen benadrukken het belang van inzicht in het specifieke financiële landschap en de regelgeving van elk land bij het beoordelen van de kredietwaardigheid en het nemen van kredietbeslissingen.

Australië

In Australië spelen kredietscores een cruciale rol bij het beoordelen van iemands kredietwaardigheid. Ze worden algemeen aanvaard als de primaire methode voor het evalueren van het potentiële risico van het lenen van geld aan consumenten. Kredietscores worden niet alleen gebruikt om te bepalen of een lening in aanmerking komt, maar ook om kredietlimieten op creditcards of klantenkaarten vast te stellen, bij gedragsmodellering zoals het scoren van incasso's en bij de voorafgaande goedkeuring van extra krediet voor het bestaande klantenbestand van een bedrijf. Er worden verschillende methoden gebruikt, waaronder logistieke waarschijnlijkheidsmodellering, MARS, CART, CHAID en willekeurige bossen, om scorekaarten te ontwikkelen. Vóór maart 2014 bood Veda Advantage, de belangrijkste aanbieder van kredietdossiergegevens, alleen een negatief kredietrapportagesysteem aan. Met de introductie van positieve rapportage zijn kredietverstrekkers echter begonnen het gebruik ervan over te nemen, waarbij sommige op risico gebaseerde prijzen hebben geïmplementeerd om de leentarieven vast te stellen (Equifax, 2016). Bijgevolg zijn kredietscores in Australië een essentieel hulpmiddel geworden voor financiële instellingen bij het nemen van weloverwogen kredietbeslissingen en het beheersen van kredietrisico's.

Oostenrijk

In Oostenrijk functioneert kredietscore als een systeem van zwarte lijsten, waarbij consumenten die hun rekeningen niet betalen, op zwarte lijsten terechtkomen die worden bijgehouden door verschillende kredietbureaus (Oostenrijkse Wet op de gegevensbescherming, nd). Deze zwarte lijsten worden regelmatig gebruikt door bepaalde ondernemingen, waaronder telecombedrijven en banken, om de kredietwaardigheid van potentiële leners te beoordelen. Banken richten zich echter meer op zekerheid en inkomen bij het overwegen van leningen. Kredietbureaus en -bureaus bieden ook kredietscores voor consumenten, die op verschillende manieren worden berekend. Volgens de Oostenrijkse wet op de gegevensbescherming moeten consumenten toestemming geven voor het gebruik van hun privégegevens voor welk doel dan ook, en hebben ze het recht om toestemming voor het gebruik van hun gegevens later in te houden, voor verdere verspreiding of gebruik van de verzamelde gegevens. gegevens onwettig (Oostenrijkse wet op de gegevensbescherming, nd). Bovendien hebben consumenten het recht om eenmaal per jaar een gratis kopie te ontvangen van alle gegevens die door kredietbureaus worden bewaard en kunnen ze verzoeken om verwijdering of correctie van onjuiste of onwettig verzamelde gegevens (Oostenrijkse wet op de gegevensbescherming, nd).

Brazilië

In Brazilië spelen kredietscores een cruciale rol bij het beoordelen van iemands kredietwaardigheid. Voorafgaand aan de implementatie van kredietscoresystemen gebruikten kredietverstrekkers hun eigen criteria om potentiële leners te evalueren, waarbij ze vaak vertrouwden op zwarte lijsten. Tegenwoordig is het kredietscoresysteem van Brazilië vergelijkbaar met dat van de Verenigde Staten, met scores variërend van 0 tot 1000, wat aangeeft hoe waarschijnlijk het is dat een consument zijn rekeningen binnen de komende 12 maanden op tijd betaalt. De scores zijn voornamelijk gebaseerd op kredietrapportinformatie verkregen van grote kredietbureaus zoals Serasa Experian, Boa Vista (voorheen Equifax do Brasil) en SPC Brasil [1]. Deze scores worden berekend aan de hand van verschillende factoren, waaronder iemands betalingsgeschiedenis, uitstaande schulden en kredietgebruik. Financiële instellingen gebruiken kredietscores om weloverwogen kredietbeslissingen te nemen en te bepalen wie in aanmerking komt voor leningen, rentetarieven en kredietlimieten. Dit systeem stelt kredietverstrekkers in staat om risico's in verband met oninbare vorderingen te beperken en klanten te identificeren die waarschijnlijk de meeste inkomsten zullen genereren. Als gevolg hiervan zijn kredietscores een essentieel hulpmiddel geworden voor zowel leners als geldschieters in het financiële landschap van Brazilië.

Kredietbureaus en rapportagebureaus

Kredietbureaus en rapportagebureaus spelen een cruciale rol in het kredietscoresysteem door kredietgerelateerde informatie over individuen en bedrijven te verzamelen, bij te houden en te verspreiden. Ze verzamelen gegevens uit verschillende bronnen, zoals banken, creditcardmaatschappijen en openbare registers, om uitgebreide kredietrapporten te maken die de kredietgeschiedenis van een persoon of bedrijf beschrijven. Deze rapporten worden vervolgens gebruikt door kredietverstrekkers en andere financiële instellingen om de kredietwaardigheid van potentiële leners te beoordelen, waardoor ze weloverwogen beslissingen over leningen kunnen nemen.

Naast het verstrekken van kredietrapporten, ontwikkelen kredietbureaus en rapportagebureaus ook kredietscoremodellen die een numerieke waarde toekennen aan iemands kredietwaardigheid. Deze scores worden berekend met behulp van complexe algoritmen die verschillende factoren analyseren, zoals de betalingsgeschiedenis, uitstaande schulden en de lengte van de kredietgeschiedenis. Door een gestandaardiseerde en objectieve meting van het kredietrisico te bieden, stellen kredietscores kredietverstrekkers in staat om op efficiënte wijze het potentiële risico te evalueren dat gepaard gaat met het lenen van geld aan consumenten en bedrijven, wat uiteindelijk van invloed is op de rentetarieven, kredietlimieten en andere leningsvoorwaarden.

Samenvattend spelen kredietbureaus en rapportagebureaus een belangrijke rol in het kredietscoresysteem door kredietinformatie te verzamelen en bij te houden, kredietrapporten te genereren en kredietscoremodellen te ontwikkelen die kredietverstrekkers helpen het kredietrisico te beoordelen en weloverwogen kredietbeslissingen te nemen.

Consumentenrechten en kredietscores

Consumentenrechten met betrekking tot kredietscores spelen een cruciale rol bij het waarborgen van transparantie, nauwkeurigheid en eerlijkheid in het kredietrapportageproces. Individuen hebben het recht om ten minste eenmaal per jaar gratis toegang te krijgen tot hun kredietrapportinformatie, meestal van een van de grote kredietbureaus. Hierdoor kunnen ze hun kredietgeschiedenis bekijken en eventuele onnauwkeurigheden of discrepanties identificeren die een negatieve invloed kunnen hebben op hun kredietscore (Austrian Data Protection Act, 2014). In gevallen waarin onjuiste of onwettig verzamelde gegevens worden geïdentificeerd, hebben consumenten het recht om de verwijdering of correctie van dergelijke informatie te vragen (Oostenrijkse wet op de gegevensbescherming, 2014). Bovendien moeten consumenten toestemming geven voor het gebruik van hun privégegevens voor welk doel dan ook, en kunnen ze ook op elk moment toestemming weigeren voor het gebruik van hun gegevens, waardoor verdere verspreiding of gebruik van de verzamelde gegevens onwettig wordt (Oostenrijkse wet op de gegevensbescherming, 2014). Deze rechten stellen consumenten in staat controle te krijgen over hun kredietinformatie en ervoor te zorgen dat hun kredietscores hun kredietwaardigheid nauwkeurig weergeven.

Impact van kredietscores op rentetarieven en kredietlimieten

Kredietscores spelen een cruciale rol bij het bepalen van de rentetarieven en kredietlimieten die door financiële instellingen aan kredietnemers worden aangeboden. Een hogere kredietscore duidt op een lager risico op wanbetaling, wat op zijn beurt leidt tot gunstigere rentetarieven en hogere kredietlimieten voor de lener. Omgekeerd betekent een lagere kredietscore een hoger risico op wanbetaling, wat resulteert in minder gunstige rentetarieven en lagere kredietlimieten. Kredietverstrekkers gebruiken kredietscores als een instrument om de kredietwaardigheid van potentiële leners te beoordelen en om het risico op oninbare vorderingen te verkleinen (Leyshon & Thrift, 1999). Bovendien helpen kredietscores kredietverstrekkers om vast te stellen welke klanten waarschijnlijk de meeste inkomsten zullen genereren, waardoor ze weloverwogen kredietbeslissingen kunnen nemen (Hand & Henley, 1997). Samengevat, kredietscores dienen als een essentieel onderdeel van het kredietverleningsproces en hebben een directe invloed op de rentetarieven en kredietlimieten die aan kredietnemers worden aangeboden op basis van hun waargenomen kredietrisico.

Kredietscores en niet-bancaire organisaties

Kredietscores spelen een belangrijke rol in de besluitvormingsprocessen van niet-bancaire organisaties, zoals verzekeringsmaatschappijen, verhuurders en telecommunicatieaanbieders. Deze organisaties gebruiken kredietscores om het potentiële risico te beoordelen dat gepaard gaat met het leveren van diensten aan consumenten, waardoor potentiële verliezen als gevolg van niet-betaling of wanbetaling worden beperkt. Verzekeringsmaatschappijen kunnen bijvoorbeeld kredietscores gebruiken om premietarieven te bepalen, aangezien personen met lagere kredietscores kunnen worden gezien als klanten met een hoger risico (Federal Trade Commission, 2007). Evenzo kunnen huisbazen kredietscores gebruiken om potentiële huurders te screenen, aangezien een hogere kredietscore kan wijzen op een kleinere kans op gemiste huurbetalingen (Galindo & Tamayo, 2010). Telecommunicatieproviders kunnen ook vertrouwen op kredietscores om de borgvereisten of betalingsplannen voor hun diensten te bepalen (Barron & Staten, 2004). Over het algemeen dienen kredietscores als een waardevol instrument voor niet-bancaire organisaties bij het beoordelen van de kredietwaardigheid van consumenten en het nemen van weloverwogen beslissingen met betrekking tot dienstverlening.

Alternatieve gegevensbronnen voor kredietscores

Alternatieve gegevensbronnen voor kredietscores hebben de afgelopen jaren aan bekendheid gewonnen, vooral met de opkomst van digitale financieringsmaatschappijen en online kredietverstrekkers. Deze bronnen kunnen een uitgebreidere beoordeling geven van de kredietwaardigheid van een persoon, vooral voor mensen met een beperkte kredietgeschiedenis. Sommige alternatieve gegevensbronnen omvatten betalingsgegevens van energierekeningen, geschiedenis van huurbetalingen en gebruikspatronen van mobiele telefoons (FICO, 2018). Bovendien kunnen activiteiten op sociale media, online winkelgedrag en zelfs opleidingsachtergrond worden meegenomen in kredietscoremodellen (Wereldbank, 2015). Het gebruik van alternatieve gegevensbronnen heeft het potentieel om de financiële inclusie uit te breiden door toegang tot krediet te bieden aan personen die eerder mogelijk waren uitgesloten vanwege traditionele kredietscoremethoden. Het is echter essentieel om ervoor te zorgen dat het gebruik van dergelijke gegevens voldoet aan de regelgeving inzake gegevensbescherming en de privacy van de consument respecteert (OESO, 2020).

Positieve en negatieve kredietrapportage

Positieve en negatieve kredietrapportage zijn twee verschillende benaderingen voor het vastleggen van iemands kredietgeschiedenis. Positieve kredietrapportage, ook wel uitgebreide kredietrapportage genoemd, omvat het verzamelen van zowel positieve als negatieve informatie over het kredietgedrag van een lener. Dit omvat tijdige betalingen, kredietgebruik en de lengte van de kredietgeschiedenis, wat een meer holistisch beeld geeft van iemands kredietwaardigheid. Negatieve kredietrapportage richt zich daarentegen uitsluitend op ongunstige kredietgebeurtenissen, zoals betalingsachterstanden, wanbetalingen en faillissementen. Deze benadering geeft mogelijk niet nauwkeurig het algehele kredietgedrag van een lener weer, omdat er geen rekening wordt gehouden met verantwoord kredietbeheer.

De acceptatie van positieve kredietrapportage neemt wereldwijd toe, omdat kredietverstrekkers hierdoor beter geïnformeerde beslissingen kunnen nemen bij het beoordelen van kredietrisico's. Deze alomvattende aanpak kan leiden tot nauwkeurigere kredietscores, mogelijk resulterend in een betere toegang tot krediet voor verantwoordelijke leners en lagere wanbetalingspercentages voor kredietverstrekkers. Aan de andere kant kan negatieve kredietrapportage de toegang tot krediet beperken voor personen met kleine kredietproblemen, omdat het geen volledig beeld geeft van hun kredietwaardigheid (Reserve Bank of Australia, 2014; Wereldbank, 2013).

Een goede kredietscore verbeteren en behouden

Het verbeteren en behouden van een goede kredietscore is essentieel voor het verkrijgen van gunstige leningsvoorwaarden en rentetarieven. Een belangrijke strategie is om rekeningen consequent op tijd te betalen, aangezien de betalingsgeschiedenis een aanzienlijk deel van de berekening van de kredietscore uitmaakt. Het verminderen van uitstaande schulden, met name creditcardsaldi, kan ook een positieve invloed hebben op iemands kredietgebruiksratio, wat een andere cruciale factor is bij kredietscores. Verder getuigt het aanhouden van een gezonde mix van kredietvormen, zoals leningen op afbetaling en doorlopend krediet, van verantwoord debiteurenbeheer.

Het is ook raadzaam om te voorkomen dat u binnen een korte periode meerdere kredietrekeningen aanvraagt, omdat dit kan leiden tot meerdere harde vragen over het kredietrapport, waardoor de score mogelijk wordt verlaagd. Het regelmatig controleren van kredietrapporten op onnauwkeurigheden en het onmiddellijk betwisten van eventuele fouten kan ervoor zorgen dat de kredietscore nauwkeurig iemands kredietwaardigheid weergeeft. Ten slotte draagt ​​het opbouwen van een lange kredietgeschiedenis door oudere rekeningen open en actief te houden bij aan een hogere kredietscore, aangezien de lengte van de kredietgeschiedenis een ander belangrijk onderdeel is van de kredietscoremodellen (Reserve Bank of Australia, 2014; European Central Bank, 2017; Central Bank van Brazilië, 2018).