Deze belasting wordt door overheden geheven om inkomsten te genereren en de vastgoedmarkt te reguleren. De belastingtarieven en -regelgeving variëren aanzienlijk tussen de verschillende landen en jurisdicties, waardoor het voor kopers en verkopers van onroerend goed van essentieel belang is om op de hoogte te zijn van de toepasselijke wetten in hun respectieve locaties. In sommige gevallen wordt de belasting betaald door de koper, in andere gevallen is dit de verantwoordelijkheid van de verkoper. Bovendien kunnen bepaalde vrijstellingen en vrijstellingen beschikbaar zijn, afhankelijk van factoren zoals de waarde van het onroerend goed, de status van de koper en het doel van het onroerend goed. Het is van cruciaal belang voor personen die betrokken zijn bij onroerendgoedtransacties, met name die met betrekking tot onroerend goed in het buitenland, om professioneel advies in te winnen om ervoor te zorgen dat de belastingwetgeving wordt nageleefd en mogelijke boetes worden vermeden (HM Revenue & Customs, 2021; Spot Blue, z).

Definitie van overzees eigendom

Een overzees eigendom verwijst naar elk belang in onroerend goed buiten het Verenigd Koninkrijk. Dit omvat zowel direct eigendom, waarbij een persoon het onroerend goed in eigen naam houdt, als indirect eigendom, waarbij het onroerend goed wordt gehouden via een trust, gevolmachtigde of buitenlands equivalent. De definitie van buitenlands eigendom is van cruciaal belang voor inwoners van het VK, aangezien zij belastingplichtig zijn over hun wereldwijde inkomen en winsten, inclusief die voortvloeiend uit onroerend goed in het buitenland. Bijgevolg is het begrijpen van het concept van buitenlands onroerend goed essentieel voor inwoners van het VK om te zorgen voor naleving van belastingregelgeving en om mogelijke boetes te voorkomen. Het is belangrijk op te merken dat de specifieke belastingimplicaties en -vereisten kunnen variëren, afhankelijk van het land waar het onroerend goed is gelegen en eventuele toepasselijke dubbelbelastingverdragen tussen dat land en het VK (HM Revenue & Customs, nd).

Belastingheffing op overzeese eigendommen voor inwoners van het VK

Het belastingproces voor onroerend goed in het buitenland dat eigendom is van inwoners van het VK omvat verschillende aspecten, waaronder vermogenswinstbelasting, successierechten en belasting op huurinkomsten. Inwoners van het VK zijn belastingplichtig over hun wereldwijde inkomen en winsten, wat betekent dat ze inkomsten en vermogenswinsten uit overzeese eigendommen moeten aangeven in hun belastingaangifte. Vermogenswinstbelasting kan van toepassing zijn op de verkoop van onroerend goed in het buitenland, onder voorbehoud van beschikbare vrijstellingen en vrijstellingen. Erfbelasting is ook van toepassing op overzeese eigendommen als de eigenaar in het VK woont. Huurinkomsten van onroerend goed in het buitenland worden op dezelfde manier belast als onroerend goed in het VK, waarbij toegestane kosten aftrekbaar zijn van het inkomen en eventuele winst die aan HMRC wordt gedeclareerd. Het is essentieel voor Britse ingezetenen die buitenlandse eigendommen bezitten om zich bewust te zijn van de relevante belastingimplicaties en om professioneel advies in te winnen om ervoor te zorgen dat zowel de Britse als de lokale belastingwetten worden nageleefd (Cannon Chambers, nd).

Vermogenswinstbelasting op de verkoop van onroerend goed in het buitenland

Vermogenswinstbelasting (CGT) is een belasting die wordt geheven op de winst die wordt gemaakt bij de verkoop van een actief, zoals onroerend goed. Voor inwoners van het VK is CGT ook van toepassing op de verkoop van onroerend goed in het buitenland. De huidige CGT-tarieven voor woningen zijn 18% voor basisbelastingplichtigen en 28% voor hoger- en aanvullend belastingplichtigen. Met de belastingvrije vergoeding, bekend als het jaarlijkse vrijgestelde bedrag (AEA), kunnen individuen echter een bepaald bedrag aan vermogenswinsten verdienen zonder CGT te maken. Voor het belastingjaar 2021/2022 is de AEA vastgesteld op 12,300. Het is belangrijk op te merken dat de AEA niet kan worden overgedragen naar het volgende belastingjaar als deze niet wordt gebruikt. Bovendien kunnen Britse ingezetenen in aanmerking komen voor Principal Private Residence Relief (PPR) als het overzeese eigendom hun hoofdverblijf was. PPR stelt het onroerend goed vrij van CGT gedurende de periode dat het als hoofdverblijf werd bewoond, plus de laatste 9 maanden van eigendom. In gevallen waarin er een verdrag ter voorkoming van dubbele belasting bestaat tussen het VK en het land waar het onroerend goed zich bevindt, kan vrijstelling beschikbaar zijn om dubbele belastingheffing over dezelfde winsten te voorkomen (HM Revenue & Customs, 2021).

Dubbele belastingvermindering en verdragen

Dubbele belastingvermindering en verdragen zijn mechanismen die zijn ontworpen om te voorkomen dat belastingbetalers tweemaal worden belast over hetzelfde inkomen of vermogenswinst. Deze overeenkomsten zijn gesloten tussen twee landen om de fiscale behandeling te definiëren van inkomsten en winsten die voortvloeien uit grensoverschrijdende transacties, inclusief de verkoop van onroerend goed in het buitenland. In het kader van de verkoop van onroerend goed in het buitenland, stelt de vrijstelling van dubbele belasting Britse ingezetenen in staat om een ​​verrekening te claimen voor belastingen die in het buitenland zijn betaald voor hun Britse belastingplicht over hetzelfde inkomen of dezelfde winst. Dit zorgt ervoor dat de belastingplichtige niet dubbel wordt belast over dezelfde transactie.

Dubbelbelastingverdragen, ook wel belastingverdragen of -overeenkomsten genoemd, zijn bilaterale overeenkomsten tussen landen die de respectievelijke belastingrechten en -plichten van elk land met betrekking tot grensoverschrijdende transacties uiteenzetten. Deze verdragen bevatten vaak bepalingen voor de uitwisseling van informatie tussen belastingautoriteiten, wat kan helpen om belastingontduiking te voorkomen en de belastingnaleving te verbeteren. In het geval van verkoop van onroerend goed in het buitenland kan een dubbelbelastingverdrag voorzien in verlaagde belastingtarieven of belastingvrijstellingen in het buitenland, afhankelijk van de specifieke voorwaarden van de overeenkomst. Het is essentieel voor Britse ingezetenen met buitenlands eigendom om op de hoogte te zijn van de relevante bepalingen van het dubbelbelastingverdrag om ervoor te zorgen dat ze voldoen aan hun belastingverplichtingen en aanspraak kunnen maken op alle beschikbare vrijstellingen (HM Revenue & Customs, 2021).

Successierechten op overzeese eigendommen

Erfbelasting (IHT) is een belangrijke overweging voor inwoners van het VK die buitenlands onroerend goed bezitten. Als een persoon gedomicilieerd is of geacht wordt gedomicilieerd te zijn in het VK, zijn zijn wereldwijde activa, inclusief overzeese eigendommen, onderworpen aan IHT. Het huidige IHT-tarief is 40% over de waarde van activa die de drempel van 325,000 overschrijden, met een verlaagd tarief van 36% dat van toepassing is als ten minste 10% van het nettovermogen wordt nagelaten aan een goed doel. Het is belangrijk op te merken dat lokale erfwetten en belastingen in het land waar het onroerend goed zich bevindt ook van toepassing kunnen zijn, wat mogelijk kan leiden tot dubbele belastingheffing. Het VK heeft echter dubbelbelastingverdragen met verschillende landen om dit probleem te verminderen, waardoor vrijstelling of verrekening van de Britse IHT-aansprakelijkheid voor in het buitenland betaalde belastingen mogelijk is. Bovendien kunnen regels voor gedwongen erfgenaamschap in sommige rechtsgebieden van invloed zijn op de distributie van overzeese eigendommen, waardoor de eigenaar wordt beperkt om via zijn testament te beslissen over de erfenis van het actief. In dergelijke gevallen moet professioneel advies worden ingewonnen om door de complexiteit van grensoverschrijdende vermogensplanning te navigeren (HM Revenue & Customs, 2021; GOV.UK, zd).

Belasting op buitenlandse huurinkomsten

Huurinkomsten uit overzeese eigendommen zijn onderworpen aan belasting voor inwoners van het VK, aangezien zij Britse belasting verschuldigd zijn over hun wereldwijde inkomen. De eerste 1,000 aan huurinkomsten zijn mogelijk belastingvrij vanwege de eigendomsaftrek voor Britse inkomstenbelasting. Toegestane uitgaven kunnen worden afgetrokken van het inkomen uit buitenlands onroerend goed, vergelijkbaar met onroerend goed in het VK, waarbij eventuele winst vervolgens wordt gedeclareerd aan HMRC in de aangifte van de zelfbeoordeling. Toegestane uitgaven kunnen rente- en financieringskosten omvatten, met inachtneming van bepaalde beperkingen op vrijstelling. Kapitaalkosten kunnen echter niet worden verrekend met huurinkomsten voor belastingdoeleinden, maar kunnen wel aftrekbaar zijn bij de berekening van eventuele winst op het buitenlandse onroerend goed als het later wordt verkocht. Het is belangrijk op te merken dat er andere belastingregels van toepassing zijn als de buitenlandse woning kwalificeert als gemeubileerde vakantieverhuur. Bovendien kunnen eventuele verliezen op overzeese eigendommen worden verrekend met andere buitenlandse eigendommen of worden overgedragen om verrekend te worden met toekomstige jaren voor Britse belastingdoeleinden, maar kunnen niet worden verrekend met Britse vastgoedwinsten (HMRC, zd).

Eigendom overdragen tussen echtgenoten

Het overdragen van vermogen tussen echtgenoten kan verschillende fiscale gevolgen hebben, afhankelijk van het rechtsgebied en de specifieke omstandigheden van de overdracht. In sommige gevallen kunnen overdrachten tussen echtgenoten zijn vrijgesteld van bepaalde belastingen, zoals vermogenswinstbelasting (CGT) of zegelrecht (SDLT). Deze vrijstelling is echter mogelijk niet van toepassing als het onroerend goed wordt overgedragen als onderdeel van een echtscheidingsconvenant of als de overdragende echtgenoot voor belastingdoeleinden geen ingezetene van het VK is. Bovendien kan de overnemende echtgenoot aansprakelijk worden gesteld voor eventuele achterstallige belastingen op het onroerend goed, zoals successierechten (IHT) of inkomstenbelasting op huurinkomsten. Het is ook belangrijk om rekening te houden met de fiscale gevolgen in het land waar het onroerend goed zich bevindt, aangezien lokale overdrachtsbelastingen of andere heffingen van toepassing kunnen zijn. Om de complexe fiscale implicaties van het overdragen van onroerend goed tussen echtgenoten te navigeren, is het raadzaam om professioneel advies in te winnen bij een belastingdeskundige of juridische professional die bekend is met de relevante belastingwetten in zowel het VK als het land waar het onroerend goed is gelegen (HM Revenue & Douane, 2021; GOV.UK, 2021).

Overdrachtsbelastingen in verschillende landen

Overdrachtsbelastingen, ook wel zegelrechten of registratierechten genoemd, variëren aanzienlijk tussen de verschillende landen. In de Verenigde Staten variëren de overdrachtsbelastingen bijvoorbeeld van 0.1% tot 2.5%, afhankelijk van de staat, waarbij sommige staten starters op de woningmarkt vrijstellen of verlaagde tarieven aanbieden voor bepaalde soorten onroerend goed (National Conference of State Legislatures, 2021). In Australië variëren de overdrachtsbelastingen van 1.4% tot 5.75%, afhankelijk van de staat en de waarde van het onroerend goed (Australian Taxation Office, 2021). In Europese landen kunnen deze belastingen nog hoger zijn; in België kunnen overdrachtsbelastingen bijvoorbeeld oplopen tot 12.5% (Europese Commissie, 2021).

Het is essentieel voor kopers van onroerend goed om op de hoogte te zijn van de toepasselijke overdrachtsbelastingen in het land waar ze onroerend goed kopen, aangezien deze belastingen een aanzienlijke invloed kunnen hebben op de totale kosten van de transactie. Bovendien hebben sommige landen belastingverdragen of -overeenkomsten om dubbele belastingheffing te voorkomen, wat verlichting kan bieden aan personen die in meerdere rechtsgebieden belastingplichtig zijn (OESO, 2021). Het is raadzaam om een ​​belastingprofessional of juridisch deskundige te raadplegen om ervoor te zorgen dat de lokale belastingwetgeving wordt nageleefd en om te profiteren van beschikbare belastingverminderingsmaatregelen.

Verliezen claimen op overzeese huurwoningen

Het claimen van verliezen op buitenlandse huurwoningen voor belastingdoeleinden kan een complex proces zijn, maar het is essentieel voor inwoners van het VK om de regels en voorschriften te begrijpen. Verliezen op buitenlandse eigendommen kunnen worden verrekend met andere buitenlandse eigendommen of worden overgedragen om te worden verrekend met de resultaten van toekomstige jaren voor Britse belastingdoeleinden. Het is echter belangrijk op te merken dat buitenlandse eigendomsverliezen niet kunnen worden verrekend met Britse eigendomswinsten voor Britse belastingdoeleinden en vice versa. Om deze verliezen te claimen, moeten inwoners van het VK de huurinkomsten van een buitenlands onroerend goed aangeven op de pagina's voor buitenlands onroerend goed van het zelfbeoordelingsformulier (formulier SA106). Het is van cruciaal belang om een ​​nauwkeurige administratie bij te houden van alle toegestane uitgaven en huurinkomsten om ervoor te zorgen dat het juiste bedrag aan belastingvermindering wordt geclaimd. In sommige gevallen kunnen andere belastingregels van toepassing zijn als de buitenlandse woning kwalificeert als gemeubileerde vakantieverhuur. Om de complexiteit van het claimen van verliezen op buitenlandse huurwoningen het hoofd te bieden, is het raadzaam om professionele hulp en advies in te winnen van een gekwalificeerde belastingadviseur of accountant met expertise in internationale belastingen (HM Revenue & Customs, 2021; Cannon Chambers, zd).

Overzeese eigendommen aangeven bij belastingaangifte

Het aangeven van buitenlandse eigendommen op uw belastingaangifte is een essentiële stap voor inwoners van het VK, aangezien zij belastingplichtig zijn over hun wereldwijde inkomen en winsten. Om inkomsten en vermogenswinsten uit overzeese eigendommen te rapporteren, moet u de buitenlandse eigendomspagina's van het zelfbeoordelingsformulier (formulier SA106) invullen. Dit formulier vereist dat u details verstrekt over het onroerend goed, de huurinkomsten en eventuele toegestane uitgaven. Toegestane uitgaven kunnen rente- en financieringskosten omvatten, met inachtneming van bepaalde limieten, en kunnen worden afgetrokken van het buitenlandse inkomen uit onroerend goed. Het is belangrijk op te merken dat verliezen op buitenlandse eigendommen alleen kunnen worden verrekend met andere buitenlandse eigendommen of kunnen worden overgedragen om te worden verrekend met toekomstige jaren voor Britse belastingdoeleinden. Om nauwkeurige rapportage en naleving van belastingregelgeving te garanderen, is het raadzaam om professionele hulp en advies in te roepen bij het aangeven van buitenlandse eigendommen op uw belastingaangifte (Cannon Chambers, nd).

Op zoek naar professionele hulp en advies

Het afhandelen van belastingzaken met betrekking tot onroerend goed in het buitenland kan een complexe en ontmoedigende taak zijn, vooral voor inwoners van het VK die belastingplichtig zijn voor hun wereldwijde inkomen en winsten. Het navigeren door de fijne kneepjes van buitenlandse belastingwetgeving, dubbele belastingvermindering en verdragen, evenals het begrijpen van de implicaties van successierechten, vermogenswinstbelasting en huurinkomstenbelasting, vereist een hoog niveau van expertise. Het zoeken naar professionele hulp en advies van belastingspecialisten is van cruciaal belang om ervoor te zorgen dat zowel Britse als buitenlandse belastingregelgeving wordt nageleefd, terwijl ook mogelijke belastingverplichtingen worden geminimaliseerd. Bovendien kunnen belastingprofessionals advies geven over de meest fiscaal efficiënte methoden van eigendom en overdracht van onroerend goed, zoals het overdragen van onroerend goed tussen echtgenoten of het gebruik van meervoudige woningaftrek. Door een belastingdeskundige in te schakelen, kunnen particulieren kostbare fouten voorkomen, het risico van belastingonderzoeken verminderen en uiteindelijk hun buitenlandse investeringen in onroerend goed veiligstellen (Cannon Chambers, zd; Spot Blue, zd).